Welkom in Macedonie

Vanuit Skopje naar natuurpark Mavrovo. Paar uur rijden. Bij de tolpoortjes zitten vriendelijke oudere mannen met hippe brillen en adidasvestjes die heel secuur het wisselgeld tellen. Ze tellen vaak hardop mee. Van duizend dinar (rond vijftien euro) krijg ik een hele stapel papier terug.
Op het veld: kleine akkers, gezinnen die het hooi keren met hooivorken, bijenkast, klaprozen, een vrouw zit met een stok achter een koe aan, een illegale vuilstort met een brandstapel. We rijden door laagland omzoomd door bergen.
Bij het tankstation draai ik een kaartenmolen rond op zoek naar de wegenkaart van Macedonie. Ze hebben hier kaarten van Kosovo, Albanie, Turkije, Griekenland, Bosnie-Herzegovina, Pristina. We zijn in het hart van de Balkan.

16.30: na het inchecken in hotel Radika in natuurpark Mavrovo (design, boutique, hip, trendy, laat alle kreten er maar op los, radika.com.mk) rijden we een rondje om het Mavrovo meer. Het is een stuwmeer, ergens steekt nog het dak van een kerkje boven het wateroppervlak uit.
Dit is Macedonie's populairste wintersportgebied, op de hellingen zie je pistes, in het plaatsje Mavrovo zijn veel skihotels en pizzeria's. Het is koud, veel kouder dan ik had verwacht zo eind mei, ik loop te bibberen. We wilden nog een eindje verder, omhoog, naar het dorpje Galicnik, maar stranden omdat halverwege de weg nog onder het ijs blijkt te liggen.
IJs!
Maar iets lager, langs het meer, is het lente. We stoppen vaak, om het groen te bewonderen. Ik vind een paarse orchidee langs de weg. Overal hoor je koekoeken, of is dat steeds dezelfde en echoot zijn roep tegen de heuvels rond het meer?
Er zijn weinig mensen, deze tijd van het jaar. Een man met een baard drijft een koe over de weg, die schrik van ons rode auto'tje. De man groet vriendelijk.
In de winter is hij vast skileraar.