Met groeten van A. den Doolaard

Soms gebeurt er op een dag zoveel dat je 's avonds laat niet weet waar je moet beginnen, en vandaag is zo'n dag. Was het pas vanochtend dat ik op mijn buik in het gras bij het monument van A. den Doolaard diens boek 'De bruiloft der zeven zigeuners' (dat zich hier in Ohrid afspeelt) lag te lezen? Vanochtend dat we kapitein Dragan aanspraken, en hij ons over het meer naar het kerkje van Kaneo bracht, terwijl hij onderweg spontaan het volkslied van Macedonie begon te zingen?
We beginnen de smaak van Macedonie te pakken te krijgen. Het komt door de sfeer, die gemoedelijk is, de mensen, die aardig zijn. Wat trouwens ook leuk is: Nederlanders tegenkomen. Dit zaten namelijk meestal op dezelfde vlucht als wij, en dat schept meteen een band. Bij de opgravingen hoog op de heuvel, bij de kerk van st. Clement, ontmoette ik vanmiddag de vriendinnen Gerry en Mira - Mira komt uit Macedonie en zoals zij de verhalen van tsaar Samuel vertelde, was honderd keer mooier dan het in een reisgids te lezen.
Snel even een paar tips, voor wie binnenkort naar Ohrid afreist: wij logeren in een hotel een paar kilometer buiten de stad, maar het is leuker om in Ohrid zelf te logeren en er zijn twee hotels pal bij het monument voor Den Doolaard, aan het water: hotel Millennium (www.millenniumpalace.com.uk) en hotel Lebed (www.hotellebed.com.mk). En ga niet dineren bij de haven, maar bijvoorbeeld in het vissersdorp Kaneo, in een van de restaurants aan het water (de wandeling vanaf het kerkje van Kaneo over de houten vlonders is al geweldig) of op het pleintje bij de Sofiakerk.
Ohrid is ongetwijfeld enorm veranderd sinds A. den Doolaard hier woonde aan het begin van de jaren dertig, maar de essentie is denk ik hetzelfde gebleven: op de kerken hier zitten wel koepels maar geen torens, er zijn geen kerkklokken, waardoor het lijkt of Ohrid buiten de tijd staat, in een hele andere dimensie.