Surfing El Salvador

Het strand is smal, het zand zwart en de stroming sterk. En toch is Playa El Tunco in El Salvador populair. Hier kom je niet om in de zon te liggen, hier kom je om te surfen. Of om naar surfers te kijken.

Persoonlijk ben ik niet bepaald sportief. Ik doe yoga, maar volgens mijn yogajuf is dat geen sport. Verder ben ik niet echt een ster in het water. Ik kan zwemmen, maar nadat ik een paar keer flink door een golf gegrepen ben vind ik de zee vooral eng. Zeker hier aan de Pacific: hoge golven, sterke stroming. Ideaal voor surfers, niet zo ideaal voor mij. Maar het fascineert me wel. Ik ben op een rots geklommen en zie ze dobberen in de verte. Het is te ver weg om goed te zien wat ze doen, maar toch wil ik er onderdeel vanuit maken. Van dichtbij meemaken wat er daar ver weg in het water gebeurt.
Na een dag op de rotsen, zit ik tegen zonsondergang in Coco Bar met hetzelfde doel. Alleen nu is het hoogtij en dat betekent dat er op een paar meter van de bar gesurft wordt. Priscila, een meisje uit Nicaragua dat ik vandaag heb ontmoet op de rots, surft al jaren. Samen kijken we hoe de lokale professionals elke mogelijke golf pakken en 360 graden draaien met hun board. Ik ben onder de indruk. Priscila gaat morgenochtend vroeg weer het water in. “Ik ben geen goede surfer, maar ik geniet ervan om in het zee te liggen. Elke golf die ik wél kan pakken is fantastisch. Waarom ga je morgenochtend niet mee?” In al mijn impulsiviteit zeg ik ja. We spreken af dat ze me de volgende ochtend om half acht op komt halen. “Het is echt niet zo eng als je denkt.”
De volgende ochtend word ik wakker met die woorden in mijn hoofd. Alleen ik vind het wel eng. Ik zit om kwart over zeven aan het ontbijt te hopen dat Priscila het is vergeten of zich heeft bedacht. Als ze tien minuten later voor mijn neus staat en ik haar dat vertel, moet ze lachen. “Kom op, chica, je kan het heus wel. De eerste stap is een beetje stabiel op je board zitten. Dat heeft mij een paar weken gekost.” Ik heb al van meer beginnende surfers gehoord dat het dobberen veel moeilijker is dan het lijkt. Je rolt zo van je board. Of je valt om.
“Never try, never make it!” Priscila staat in de startblokken en we wandelen samen naar het strand. Ik huur een board, bedank vriendelijk voor de aangeboden surflessen en sta ruim voor acht uur tot mijn enkels in de zee. Priscila laat zien hoe ik op mijn plank achter de branding terechtkom, zonder terug op het strand te worden gegooid. Tot mijn verbazing gaat dat in één keer goed. We peddelen naar de hoge golven verderop. Bij elke golf ben ik bang dat ik van mijn board wordt gegooid. Maar dat gebeurt niet. Langzaamaan begin ik er vertrouwen in te krijgen. Ik drijf op mijn board, mijn board drijft op de golven. Niets aan de hand. Priscila zit naast mij op haar board. Ga ik ook proberen. En dat blijkt geen enkel probleem. “Kijk jou nou!” roept Priscila trots.
Ik dobber tussen de surfers, zittend op mijn board en van dichtbij kijkend wat ze doen. Ik vind het geweldig. Helemaal niet eng. Ik zie een gigantische golf op me afkomen die breekt voordat ik er met board en al overheen kan drijven. Een seconde later voel ik mijn board onder me vandaag getrokken worden en mijn voet, die er met een kabel aan vast zit, er achteraan. Geen idee wat boven en wat onder is. Geen idee hoe lang dit gaat duren. Geen paniek. Ik voel me rustig, totdat ik boven water kom en weer op mijn board klim. Ik tril over mijn hele lichaam. Priscila komt naar me toe en legt me uit hoe ik uit het midden van de golf kan peddelen. Ik was op de verkeerde plek om het verkeerde moment. “Het gebeurt iedereen, maar je bent OK!”
Ik ben bang en peddel van elke grote golf vandaan, steeds verder van de groep weg. In rustig water ga ik op mijn board zitten en kijk ik van een afstandje. Ik ben dichterbij dan toen ik op de rots zat, maar toch eigenlijk te ver weg. Ik peddel een stukje terug naar de golven. Steeds verder. De eerste grote golf vind ik eng. De tweede een beetje. De derde peddel ik mezelf behendig uit. En dan zit ik weer op mijn board, ontspannen te kijken naar de mensen die surfen. Ik hou het vandaag bij dobberen en peddelen. Ik zit heel stabiel en rechtop op mijn board. Eigenlijk is het net yoga.

Veiligheid: Ondanks het slechte imago is El Salvador een veilig land. De sfeer op populaire stranden als El Tunco is relaxed.
Prijspeil: In El Salvador wordt de Amerikaanse dollar gebruikt en alles is erg goedkoop. Voor een simpele hotelkamer ben je zo’n 8 dollar kwijt, een flinke pul bier kost 1,50.