Hertenkamp

Dicht tegen Islay ligt het eiland Jura. De kustlijnen kussen elkaar bijna, een ponttochtje van slechts tien minuten brengt je naar de overkant.
Tussen de twee eilanden is de stroming het sterkst. Het pontje dieselt moeizaam naar de overkant. De ferryman leunt loom uit zijn hokje.
‘We varen gemiddeld tien keer per dag heen en weer’, zegt ‘ie. ‘Als niet alle auto’s in één keer mee kunnen, dan varen we gewoon nog een keer. Geen probleem. Hoe laat willen jullie terug?’
Zo gaat dat hier.
Aan boord veel fietsers en wandelaars.
Jura is een outdooreiland. De oostkant is bewoond, maar de westkant is onherbergzaam, terrein voor de geoefende woudloper.
Jura is een eiland van niks, er is niet veel te doen. En dat trekt juist mensen. Er wonen nog geen tweehonderd mensen, de grootste bevolking van het eiland bestaat uit edelherten (5000 !). Het eiland is eigenlijk een groot hertenkamp, er is meer hert dan bos. Het (van oorsprong Noorse) woord Jura betekent dan ook zoveel als ‘het eiland van de herten.’
Dus je denkt: ogen open en dan zien we een hert.
Mis, herten zijn overdag luie herkauwers.
Het zal toch niet, ben je op Jura geweest en dan geen hert gezien. Is toch een beetje alsof je naar de Efteling gaat en de attracties doen het niet.
Wees dus gewaarschuwd, het kan even duren voordat je je eerste gewei tussen de varens ontdekt. Na een handjevol Schotse hooglanders, twee slechtvalken en een buizerd, springt er eindelijk een hertebok op uit het groen.
Sowieso is hertenspotten hier geen sinecure.
Vanuit de auto heb je de meeste kans, maar op een slingerende eenbaansweg kun je niet de hele tijd opzij kijken. Bovendien hebben ze van een vangrail nog nooit gehoord op Jura ( is maar lastig voor die herten waarschijnlijk).
De leegte op het Jura is overal, maar vooral het noorden van het eiland is door alles en iedereen verlaten, hier woont alleen de wind. Saillant detail: hier schreef ene George Orwell als een kluizenaar zijn bekende boek over ‘big brother is watching you’, 1984. Een boek dat er trouwens bijna nooit was gekomen. Orwell was tijdens een van zijn vistochten hard bezig te verdrinken en kon maar ternauwernood gered worden.
Zo kun je op een dag op een eiland van niks toch heel veel meemaken.