Whiskywalhalla

Islay. Met 600 vierkante kilometer groter dan Texel en iets kleiner dan het Portugese Madeira. Het eiland heeft een ruige kustlijn van ruim 170 kilometer en er wonen dik 3200 mensen.
Leuk, maar niet de hoofdreden dat veel mensen hier naar toe komen.
Wat dan wel?
Whiskydistilleerderijen.
Maar liefst 8 van deze alcoholmachines staan er op het eiland. Sinds 1779 wordt er whisky gestookt op Islay. Het eiland heeft dan ook een overvloed van alle benodigde ingrediënten voor deze drank in huis: veen, schoon water en gerst.
Islay is voor wiskyliefhebbers wat Santiago de Compostela is voor wandelaars.
Het eiland is het einde van een pelgrimage, een heiligdom, de bron is bereikt. Amen.
We bezoeken Lagavulin, een van de whiskyhuizen.
De hoogmis van de rondleiding is uiteraard een proeverij.
Iain McArthur is de ‘warehouseman’ van Lagavulin, de man die al 40 jaar lang hier de vaten beheert. Een bevlogen en welbespraakte Schot.
We krijgen whisky voorgeschoteld van 3,10,16 en 44 jaar oud. De groep (bestaande uit Oostenrijkers die zelf whisky stoken in een schuurtje, Japanners, Amerikanen, Finnen en Polen) slaakt een gilletje van genot.
Als er bij het overhevelen uit de vaten enkele druppels Whisky op de grond kletteren, siddert er een ‘oeiiiii’ door de zaal. Alsof ze een lelijke overtreding op het voetbalveld zien.
Iain geeft een klein whiskycollege, leuk en leerzaam.
Als op het einde, na vier bodempjes whisky, de Japanners langzaam van hun stoel glijden, krijgen de Finnen net de smaak te pakken hebben.
‘Any more questions folks?’
‘Yes, can we have some more please?’