Op de boot naar Islay

Schotland heeft een knipperlichtrelatie met het weer: het ene moment puf je in de zon, het andere moment is het graaien in je rugzak naar je regenjas.
‘Typisch Schots weertje’, zo knikt mijn buurman. ‘Per dal, berg of strand is het weer hier anders.’ Twee uur geleden op Glasgow Airport duwden we onze koffers nog door trage regengordijnen, nu staan we in een bleek zonnetje op de kade te wachten op de veerboot. Dat belooft wat. De komende week bezoeken we drie Inner Hebriden eilanden Jura, Islay en Arran.
Onze boot, de MV Hebriden Isles, komt soepel over het allesbehalve rimpelloze water aangegleden. In een trage geeuwbeweging gaat de boeg omhoog, de ingewanden van het schip zijn al ruim voor de kade goed zichtbaar.
‘Deze boten zinken als een open pannetje bij ruwe zee’, zegt fotograaf John van Helvert die ook iets van boten denkt te weten en een geweldig gevoel voor timing heeft.
Binnen een half uur is de boot geleegd, opnieuw gevuld en los van de kade voor een nieuwe twee uur durende oversteek van het schiereiland Kintyre naar het eiland Islay.
‘Het is rustig varen hier’, zegt kapitein Ian Williamson even later als we even op de brug mogen mee kijken.
Voor de boeg alleen water. Aan de horizon zowaar een dubbele regenboog
‘Het is hier geen filevaren zoals op de Noordzee’, gaat Ian verder. ‘De stroming is iets wat we wel in de gaten moeten houden. Hier heb je sterke getijden. Deze boot vaart gemiddeld 13 knopen, met stroming tegen slechts 10, en met de stroom mee 17.’
Plots zien we tussen de golven en witte schuimkoppen opspattend zeewater
Het zijn vissende Jan-van-genten
Als torpedo’s laten de witte vogels zich van 40 meter hoogte in het water vallen.
Het regent vogels.
Ian draait even aan het kompas, de boot reageert direct en verlegt de koers.
Aan stuurboord glijdt de kust van Jura voorbij.
Twee ronde bergtoppen tekenen de horizon. ‘Deze bergen worden de paps van Jura genoemd’, zegt Ian.
‘Paps?’
‘Ja, paps, vrij vertaald tieten’, grinnikt Ian. ‘Als er in de winter sneeuw op de toppen ligt dan
hebben we het over de sneeuwbeha van Jura.’
Islay is niet ver meer.