What happened in Vegas

Voor iemand die altijd depressief wordt van al te veel vrolijke mensen is Las Vegas best een uitdaging, en als je dan ook nog een geluidsneurose hebt, word je hier helemaal gek. Nergens is het zo'n herrie als in Vegas. In de casino's bliept en piept en rinkelt en toetert het onophoudelijk (het geluid dat ik vroeger wel leuk vond, een paar honderd quarters die in een metalen bak vallen, is er niet meer, de uitbetaling gebeurt in streepjescodes). In elk restaurant staan minimaal vijf televisies aan, op verschillende zenders. Op straat staan jongens visitekaartjes van escortbedrijven uit te delen, en die klappen die kaartjes voortdurend tegen elkaar. En naast het hotelzwembad staat een discjockey te draaien op een volume dat je maar hoopt dat de Hooverdam het houdt - en die ligt toch best een eind rijden verderop.
Wonderlijk fenomeen, Vegas. De stad straalt op honderden manieren uit dat je hier lol moet hebben, desnoods door op een paar honderd meter hoogte te gaan bungeejumpen, maar toch lijkt het alsof iedereen zich stierlijk verveelt.
Enfin, dan nu de leuke dingen. Die casino's zijn een bezienswaardigheid, rond thema's als Oosterse cultuur (Mandalay Bay), New York (compleet met vrijheidsbeeld en Brooklyn Bridge), middeleeuwse kastelen (Excalibur) of Egypte (Luxor). Er zijn ook kinderafdelingen, waar je airhockey kunt spelen, ringetjes om flessen moet gooien of ballen in gaten mikken (mijn dochter won meteen een knuffeltijger, en vindt Vegas nu een hele toffe stad). Ik heb hier voor mijn buurman een echte Elvis-bril gescoord (niet verklappen). En je kunt alles positief bekijken: het is buiten 43 graden, en het is echt heerlijk om dan zo'n casino binnen te lopen, met die airconditioning.
's Avonds ga ik nog even wat uit de auto halen, staat de avondzon op Mandelay Bay en The Hotel. Vanaf het dak van de parkeergarage een kwartiertje staan genieten van hoe de zon zich spiegelde in de goudkleurige facaden. Er zijn best rustige plekken in Vegas. Soms moet je alleen even zoeken.