Prehistorisch Louvre

‘Kijk pappa, een bizon.’
In 1879 doet de dochter van Marcelino Sanz de Sautuola een bijzondere ontdekking onder de groene zoden van Cantabrië. De grot die ze altijd met haar vader bezoekt, blijkt een prehistorisch Louvre te zijn. Op het plafond rust, graast en rent een hele kudde bizons.
Niet veel later in de 19e eeuw is de grot van Altamira een van de best bezochte attracties in Spanje.
Tegenwoordig komen er 250.000 bezoekers per jaar naar de bizons kijken.
Maar niet naar de originelen
De warmte, het klamme zweet en de slechte adem van de bezoekers zijn bijzonder slecht voor de grotschilderingen.
Oplossing: een replica van de complete grot.
Plastic stenen (mét druipsteenwater en drup-drup geluiden) en dito schilderingen geven een goed idee van de hoe de echte grot er uit moet zien.
Naast bizontekeningen, zijn er ook andere kunstuitingen op het gesteente gevonden.
Maar wat?
Kruiswoordpuzzels, kattebelletjes, boodschappenlijstjes?
Wetenschappers zijn er nog steeds niet uit.
Maakt ook niet uit, concentreer je op de bizons.
Wat is er zo bijzonder aan de bizons?
15.000 jaar geleden lagen de prehistorische Rembrandts en Van Goghs op hun harige ruggen en maakten optimaal gebruik van het rotsige doek. Ronde stenen zijn buiken van bizons, puntige keien horens.
En dat als tussendoortje bij het mammoet- en sabeltandtijgerjagen.
En de kunstenaars waren zo goed, dat zelfs een kind de beesten herkende.
‘Kijk pappa, een bizon! En nog een, en nog een! Dit is echt een mooie grot!’