De dagen van Hussein

Voordat we de beroemde Khan el Khalili bazar induiken, drinken we even een kop koffie bij cafe Layali el-Hussein (De dagen van Hussein). En kijk eens wie er allemaal gezellig naar ons tafeltje komen!

De verkoper van horloges, de man van de zonnebrillen (real gucci!), de schoenpoetser en de ober (mooie vrouw!).
De jongen die je naam kan schrijven van gekleurde ijzerdraadjes (wat natuurlijk best knap is).
Een ober met een asbak, de hoofd ober met de koffie: 'nescafe, cappucino!', gevolgd door de ober met de rinkelende koffielepeltjes in een glas.
De jongen met de armbandjes, de ober met het mangosap en de ober met de falafel.
De eerste ober weer: 'ik hou van jou, 188 kamelen voor jou, mooie vrouw - beetje weinig!'
Nog een schoenpoetser (Jurjen hééft ook stoffige schoenen, na die piramides gisteren), de man met de waterpijp en de man met het hygienische plastic wegwerpmondstukje voor de waterpijp.
Nog een schoenpoetser - dit keer eentje die niet kan praten. (Jeetje jur, moet je echt je schoenen niet laten poetsen?)
Iemand die roept 'veel plezier!', de verkoper met de leren portefeuilles en de man die korans verkoopt: 'English, Spanish, German!'
Een jongen met een parelkleurig kettinkje - 'I give you good price!', de man met de poefjes - 'excuse me, excuse me!' en iemand die roept 'monsieur bidou il est la? il est la?'
De man met de horloges weer. Wil ik nog steeds geen horloge? Pfff!

En dan ben je de bazar dus nog niet eens binnen, dit is alleen op het terras op het plein. De verkopers in de bazar doen trouwens ook verschrikkelijk hun best om dingen te verkopen, maar ik snap werkelijk niet waarom ze niet meer vrouwen in die winkeltjes zetten, want die mannen komen altijd net met de verkeerde kleur sjaal aanzetten. Of met onhandige dingen die niet in je koffer passen, waterpijpen en reusachtige teddyberen en zo.
Quote van de dag: 'You are very beautiful, please will you marry me? I have one hundred camel!'

En ja, Jurjen heeft zijn schoenen laten poetsen.