Luck gets us from the airport

Minutenlang vliegen we over de stad, voor we het vliegveld van Cairo bereiken. Minutenlang kijk ik naar buiten, naar een oranje en groene zee van licht, probeer patronen te ontdekken: wegen, torens, parken. Na een tijdje kijk ik naar de raampjes aan de andere kant van het vliegveld. Daar zien ze hetzelfde. We vliegen niet langs de rand van de stad, we vliegen er dwars overheen en even overweldigt me hoe groot Cairo is. Maar gelukkig, daar is het vliegveld en daar zijn de mannen met de bordjes in hun hand, de mannen in pakken met de rode das, de mannen met de energieke pas en de vriendelijke stem, die weten hoe het hier werkt in die stad van 21 miljoen inwoners waarvan ik het voor ik vertrok stiekem wel eng vond om er heen te gaan. Ze vangen je op, ze loodsen je mee, ze dragen je over en zorgen dat je er deel van uitmaakt, van wat er hier gebeurt.
Die van ons heet Saad.
Sáád, zegt hij, met een langgerekte aa, terwijl we naar de auto lopen.
Ik zeg hem na: Saaád.
It means luck, zegt hij.
Terwijl we door de stad rijden zit hij half achterom gedraaid naast de chauffeur. Wat is dit voor een soort stad, wil ik weten, en daar raak ik meteen de kern van de zaak, want als hij begint te vertellen merk je aan alles hoeveel hij van de stad houdt. Cairo is een stad waar mensen naar toe willen komen, zegt hij. Iedereen in Egypte wil naar Cairo. Cairo is de stad waar je kunt werken, waar dingen gebeuren, waar je wilt zijn.
Cairo is de stad van de dromen.
Zelf komt hij uit een klein stadje 70 kilometer verderop, in de woestijn. Daar is niets.
'I like streets,' zegt hij. 'I like traffic'.
Ik vind het verkeer ook leuk en dat had ik niet verwacht. De rit naar het hotel duurt ruim een half uur en het is ongelofelijk druk op straat. Het krioelt van de auto's en niemand lijkt zich aan de regels te houden. Er staan witte strepen op het asfalt, om de rijbanen aan te geven, maar 'That's pure decoration' zegt Saad en daar moeten we erg om lachen. Maar waar ik zo verbaasd over ben: het verkeer rijdt wel door. Krioelen is een heel efficiente manier om heel veel dingen in beweging te houden zonder dat ze botsen. De chauffeur zegt geen boe of ba. Die concentreert zich.
'If you can drive in Cairo, you can drive anywhere', zegt Saad.
In Hotel President check ik vluchtwegen en nooduitgangen. Mijn kamer ligt op de dertiende verdieping. Als er hier brand uitbreekt, hoe kom je dan naar buiten? Ik hou me vast aan de gedachte dat het Geluk me ophaalde van het vliegveld. En dan ga ik slapen.