Welcome to Norway

Hoe weet je dat je in Scandinavie bent? Ah, de luchthavens alleen al. We stappen over in Oslo: houten vloeren, licht, ruimte, alles design. Bij het opnieuw inchecken neemt een vriendelijke meneer een vingerafdruk: 'This is your boarding pass'. Meent hij dat nou? Ja hoor, bij gate 28 druk je je vinger op een plaatje, en hopla, gaat u maar door het draaihekje.
Onderweg: een witte dikke wolkendeken. Vindt Paul niet erg: 'al die blauwe luchten, dan wordt het meteen zo Zwitserland.' Vanuit het raam zie ik een ronde regenboog, een dubbele. De enige keer dat ik dat eerder zag was ook in de winter, weet iemand hoe dat ontstaat, een ronde regenboog?
Halverwege Bergen is er trouwens geen dikke laag wolken meer, maar een witte uitgestrekte ruimte met zwarte spikkels. Meren. Bomen. Als je dit land op zou tillen, zou je inderdaad in Zwitserland zijn, denk ik even, maar dat klopt niet: de bergen hier zijn niet spits en gekarteld, maar lager en afgerond. Een oud landschap. Oeroud. Tegen de tijd dat we gaan landen is er een blauwe hemel - ach, ook goed!
Op het vliegveld in Bergen, gewoon voor de aardigheid, als we op de koffers wachten, bij de toiletten even in de babyruimte gekeken. Daar is dus niet alleen een aankleedkussen, maar ook een comfortabele fauteuil, Klimt-achtig schilderij aan de muur, magnetron om babyvoeding op te warmen - nooit ergens zo'n comfortabele ruimte gezien.
Buiten staat de bus naar het centrum klaar. Wit land. Langs de weg: bevroren watervallen, rotsen, roodbruine houten huizen. In Nederland is de sneeuw net weg, maar hier is het volop winter, volop.