Dag 6 Tofino: the land of OOH and AAAH

Als twee Michelin mannetjes zwalken we om half negen ‘s ochtends naar de haven van Tofino. Bij Jamies Whale Watching gaan ze niet voor het halve werk, de fel rode harnassen zijn Sumopakken. Deze zodiac tour is niet geschikt voor mensen met rug-, nek- en maagproblemen. ‘ We will hit the waves, big time!’ Onze walvisgids Eugene heeft er zin in. En wij ook. Het is een stralende dag (alweer en echt uitzonderlijk zeggen ook de locals). Net buiten de haven laat Eugene al even zien hoeveel PK er achter de boot hangt (volgens ons de halve paardenmarkt van Voorschoten). De dreunen op de camperhoge golven gaan door nieren en rug. De ochtendzon zet de Pacific Rim in een gouden gloed. De eerste ooh’s rollen overboord.
Als de marifoon van Eugene kraakt gaat het gas er nogmaals op: er is een walvis gespot en in een stille baai laat hij de motor afslaan. Waarop een Amerikaanse vrouw angstig achterom kijk: we ran out of gas already?
Even horen we alleen het geklots van de golven tegen de bootbodem totdat een grijze walvis zijn kop omhoog rolt en onder luid gesis een waterfontein produceert. De ooh’s en aah’s zijn niet meer te tellen, evenals het aantal foto’s. Geduldig glijdt de zeereus langszij, we kunnen in het glasheldere water de pokken op z’n kop tellen. Drie van deze Moby Dicks laten zich, met op de achtergrond het prachtige panorama van de Pacific Rim geduldig fotograferen. Boven het land stijgt een Amerikaanse adelaar op, een zeeleeuw doet een waterdans, de natuur laat zich duidelijk van zijn beste kant zien vandaag. Alsof het niet genoeg is laat Eugene ons even later nog een zeeleeuwenkolonie zien en nog twee walvissen. De boot is er stil van.
Ons middagprogramma past aardig in het Oooh en Aah alfabet. Tofino Air vliegt met watervliegtuigen over het National Park en de kustlijn. En laten ze nou net graag twee journalisten meenemen op deze mooie dag. Piloot Sean komt over de aanlegsteiger aangelopen. Of we niet een half uurtje eerder weg kunnen dan gepland, geen punt. Inchecken? Welnee, stap in. We kruipen als Kuifje in een Havilland DH 2 Beaver uit 1954 (en zo ziet hij er van binnen ook uit). Sean vaart naar de runway en laat dan de motor vol brullen, langzaam verdwijnt Tofino. We cirkelen rond eilanden, kijken uit over kilometers bos en na een fly over bij Long Beach weet Sean nog wel iets moois. Hij laat de Beaver stevig klimmen en langzaam krijgen we zicht op een klein bergmeer hoog in de bergen. Sean maakt een ruime bocht: that’s a nice spot. Voor we het weten dalen we tussen loodrechte stenen muren naar het meer. Rakelings over een waterval zet Sean ons neer midden in deze oase van rust (als de vliegtuigmotor uit is). Sean peddelt ons naar de kant en daar staan we dan. Ons Ooh en aah zal nog lang nagalmen tussen de bergen van Vancouver Island.