Dag 4 Camperen naar Victoria

Daar staat ie dan. 7 meter lang, blinkend wit in de stralende zon. Onze woning op wielen voor de komende dagen. Twee zijspiegels hangen als oren van Dumbo vier meter uit elkaar. Moeten we daar straks de weg mee op?
Geduldig legt Savanna, een Nederlandse studente die bij Canadream werkt, ons alles uit over deze rijdende kolos. Opvallend veel Nederlanders hier trouwens. Veel landgenoten maken (liefst in afritsbroek en visserstuigje) de tour over Vancouver Island of gaan richting de National Parks Jasper en Banf.
Na een klein uur zijn we stijf gepraat over waterafvoer, accuverbruik en uitklapbare bedden. Rutger kruipt als eerste in de cockpit en rijdt direct het grind uit de tegels bij de verhuurder. Gas d’r op.
Voordat we de ferry naar Victoria oprollen, eerst etenswaar en benzine inslaan. Bij de Safeway verdwijnen hamburgers, cornflakes en bagels in de winkelwagen, bij de benzinepomp slurpt onze witte godin in een zucht 138 liter naar binnen (zie foto).
Bij de haven van Tsawwassen kunnen we direct de ferry op (www.bcferries.com), 90 minuten duurt de overtocht. Aan de horizon in Amerika steekt Mount Rainier net zijn besneeuwde top boven de wolken uit . De ferry slalomt langs dennebomeneilanden, reuze versies van de Zweedse scherenkust. Plots kraakt de intercom. ‘ On your left you see whales.’ Een massa mensen schuift naar de linkerkant van het schip. In zee zes, zeven waterfonteinen, even later gevolgd door blinkend zwarte ruggen. Bruinvissen of orka’s? Moeilijk te zien vanaf deze afstand. Ons Canadese bestiarium begint al aardig gevuld te raken
Onze eerste kilometers op Vancouver Island vallen tegen. File. Reis je daarvoor naar het andere eind van de wereld? Louis Armstrong zingt ons door het langzame verkeer naar Victoria, de hoofdstad van British Colombia (en tot voor kort bekend als Most Popular Retirement City. En British it is. Rode dubbeldekker bussen, high tea en af en toe een verdwaalde Londense taxi. Aan de waterfront meanderen dagjesmensen en stralen geraniums alsof hun leven er vanaf hangt. Na twee uur hebben we het hier wel gezien en we sturen onze RV (Canadezen hebben het liever of motorhome, Rutger na drie uur rijden over een matras met een stuur) naar Sunset Shores in Sooke.
Daar kijken we met een Orca bier in de hand naar de zonsondergang. Morgen ruim 350 kilometer voor de bumper naar Tofino. Onze witte godin droomt er nu al van.