Aan de voet van de vulkaan

'One of the world's great landscape drama's', zo beschrijft onze reisgids het landschap van het eiland Santo Antao. Uiteindelijk zijn we hier dan toch met koffers via de boot aangekomen. De grote veerboot, gelukkig, want over de kleine veerboot, die vaart bij ruig weer, verklapt dezelfde reisgids: 'Grote golven gutsen over het dek, pak daarom al je bezittingen waterdicht in en hou ze buiten bereik van de immer aanwezige kotsende passagiers.'
Enfin, na aankomst op Santo Antao zijn we in een trilbusje over een smalle weg gemaakt van miljoenen stenen door inderdaad ademstokkend landschap naar de groene Ribeira (vallei) do Paúl gereden. Daar, tussen wuivend suikerriet en onder, banaan-, papaya- en mangobomen ligt Casa das Ilhas, een piekfijn plekje dat het waard is om eens haarfijn uit te googelen (en waarover meer in REIZEN Magazine, vermoedelijk nummer 3/2010). 'Wat gaan jullie morgen doen?', vraagt de Vlaamse Katelijne, een der gastvrouwen, terwijl duizend sterren zich laten zien. Paul en ik willen te voet naar de Cova de Paúl, een 1150 meter hoge krater van een dode vulkaan. 'Awel, vat dan nog maar een grogue' (= sterk stooksel van suikerriet, waarvan soms geheel onterecht wordt beweerd dat je er de volgende dag geen hoofdpijn van krijgt).